Het begint nu echt te jeuken.

Zondag, 25 maart
Met dit weer krijg je het echt op je heupen, ongeveer het beeld van die koeien die uit hun stal worden bevrijd en als malloten de wei in denderen. Onze agenda toont daar ook al sporen van: binnenkort allemaal tassen met bootspullen van de zolder afslepen, de reserve-zeilen nakijken om te beslissen wat we mee willen nemen naar de boot, inkopen doen voor de eerste nachten aan boord, schoonmaakspullen bij elkaar pakken, kortom een leuk waslijstje. Want… we gaan vrijdag naar de boot! Ik mag op zaterdag m’n eerste werkdag van dit jaar maken, hetgeen waarschijnlijk neerkomt op het schilderen van een steiger. Nou, met dit weer heb ik daar geen moeite mee en is het zelfs een gezellige klus. Op vrijdag maken we ons scheepje klaar en voor de zekerheid nemen we waarschijnlijk wel de elektrische onderdeken mee voor het eerste overnachtinkje. Even de kou uit het beddengoed jagen en dan komt het helemaal goed. Als ik met verf aan het knoeien ben geeft Anneke de nestgeur aan de boot en zet de noodzakelijke spulletjes op hen plek. Ik heb nog een elektronisch klusje te regelen: de meter van de Solara zonnepanelen moet aangesloten worden op de shunt die in verbinding staat met de accu’s, zodat we de zonnepanelen- en windmolenopbrengst af kunnen lezen. De week daarop willen we weer naar de haven, dat is met Pasen, maar dat plan kan nog veranderen. We hebben nog wat verjaardagen voor de boeg, 2 x 40-jarige huwelijken en nog wat verplichtingen, maar dat ga ik je allemaal vertellen als het zover is! Voorlopig is het heerlijk weer om de tuin vast klaar te hebben en ons geestelijk voor te bereiden op het komende seizoen: lekker!



Vrijdag, 30 maart
De hele afgelopen week prachtig weer. Het loopt naar het weekend toe en wat denk je? De temperatuur zakt dramatisch en ’s nachts gaat het weer vriezen. Dus zijn we vrijdag naar de boot gegaan. Na 170 kilometer stappen we weer aan boord van ons trouwe scheepje! Tandjes, wat is het dek groen, dat was vorig jaar niet zo. In het interieur, inmiddels met de kachel op standje hoog, constateerden we ook het een en ander aan microscopisch kleine paddenstoelenconcentraties, ook wel schimmel genoemd. Zo’n groen zweempje, je weet wel, langs de randjes van houtwerk en op dat soort plekjes. Ook de witte gordijntjes toonden sporen van, in dit geval, het weer: zwarte puntjes dus. Ondertussen poets ik me het koude leplazarus aan dek om de groene aanslag en de vogelpoep te verwijderen. Alle afsluiters kunnen weer open, de toiletten doen het weer, de wasbakjes lopen door, de voorste tank wordt voorzien van kunstgebitreiniger en deels gevuld met vers water en na een uurtje weer leeggepompt en vervolgens nog een keer gespoeld en dan is er vers water aan boord. Anneke komt tot de ontdekking dat we een verkeerd dekbed mee hebben genomen. Dat is geen probleem, maar waar is de onze gebleven? Ook het matrasdekje zit niet in de auto. Het kan ook zonder, maar toch. Tegen een uur of zes is het interieur aan kant, de temperatuur prima, de bedjes opgemaakt en hoog tijd voor het happy hour! Nou, de kop is er af, zullen we maar zeggen. Tijdens het eten komen we er achter dat er vanavond een vergadering is van onze watersportvereniging. Niet dat dat interessant is, maar we zijn toch in de buurt, dus wellicht komen we nog wat bekenden tegen. Klokje acht rennen we naar binnen en we zien wat bekende gezichten.
Het belangrijkste item is eigenlijk dat het bestuur snel vergrijsd. Een ander feit is dat er door overlijden van oudere leden nieuwe, jonge leden binnen de vereniging komen. Dat is een gunstige ontwikkeling, ware het niet dat er daarvan niemand de ambitie heeft om een bestuursfunctie te bezetten. En mocht dat wel zo zijn dat is er de beperking van de woonplaats. De aspirant- bestuursleden moeten uit een in het huishoudelijk regelement genoemde gemeente komen, anders kan je geen bestuursfunctie bekleden. Dit wordt binnen enkele jaren een geweldige spagaat. Van de zeven bestuursleden staan er drie op de nominatie over drie jaar (een periode) op te stappen. Ik wens het bestuur wijsheid!

Zaterdag, 31 maart
De wekker om zeven uur, even er uit om de kachel aan te zetten, gauw weer in het kooitje en om acht uur eruit. Anneke heeft haar takenlijstje bij de hand en ik meld me bij werkmeester Piet de Bot. Ik mag met Jacques de servicegebouwtjes schilderen: ze zijn al geschuurd. Alleen even ontvetten en dan aan de slag met pot en kwast. Dat lijkt simpeler dan het is, want: waar is de verf, waar is de pot en waar vind ik een knappe kwast? Nadat dat alles geregeld is ben je zo een stukje verder! Ok, aan de gang. M’n maatje is net zo’n harde werker als ik. Als je toch werkt, doe het dan zo snel en strak als mogelijk, dan vliegt de dag voorbij. Mijn motto is: als iedereen zelf werkt aan de haven, bespaar je een hoop liggeldkosten. Ergo zo’n dag werken levert indirect gewoon een berg harde Euri op! Om half elf even koffie aan boord drinken en daar was ook Gaby aanwezig die onze KISS windgenerator wil kopen. Anneke heeft ‘m al gedemonstreerd. Lunch ook aan boord en dan daarna door tot even voor vier uur: klaar voor vandaag met havenwerkzaamheden! We hadden nog even een discussie over wel of niet een nachtje aan boord blijven, maar toen de weerberichten met temperaturen onder nul voorbijkwamen waren we er wel klaar mee. Om zes uur aan de warme hap en om zeven uur reden we. Om 20:30 uur waren we thuis. Ook hier: kacheltje aan en op tijd naar bed.
Zondagmorgen ligt er een halve centimeter ijs op een emmer in de tuin!