Het vervolg

Ik kwam dit linkje weer eens tegen. Met dank aan Ron!
http://www.youtube.com/watch?v=NInfjMN6iTQ&feature=player_profilepage


Zaterdag, 24 september
Het belooft al een paar dagen mooi weer te worden en dat is dus nu ook zo.
We zijn om een uur of drie op de jachthaven en maken onze Zwit snel klaar om weg te wezen. Het doel is de Volkeraksluis door en dan wellicht verder naar Hellevoetsluis. Zoals gewoonlijk lopen de zaken weer anders. We schutten wel door de Volkeraksluis, merken dat er nauwelijks wind staat en dat we zeker geen zin hebben om naar Hellevoetsluis te motorren.
Er is een mooi ankerbaaitje met goede beschutting bij de te verwachten windrichting net na de sluis aan bakboord: je voelt ‘m: het anker gaat overboord en we liggen heerlijk met de koppies in de zon te genieten van de rust om ons heen.


Zondag, 25 september
Onverbiddelijke Anneke zegt/vindt dat er eerst gepoetst moet worden. Daar valt eigenlijk niets tegen in te brengen, zij het dat ik er geen moer zin in heb. Om kort te gaan: de dinghy wordt gelanceerd (ligt voorop) en gewapend met poetsmiddelen stort ik mij op de taak om in ieder geval de boeg een stuk schonen te krijgen. Een helse taak vrienden. Je hangt met een hand aan de voetreling, de andere hand bedient de spons en de poetslap, terwijl de dinghy maar een doel heeft: mij eruit laten duvelen!
Na een paar uur fanatiek bezig zijn (inmiddels heeft Anneke de hele kuip in de was gezet en glimt als een pasgewassen babybilletje) wordt het tijd om de zeiltjes te zetten en een stukje te gaan varen. Het is zuidenwind Bft 2-3 en een koers naar de Moerdijk is een prima optie. Het loeide erover, log en GPS geven dezelfde hoge snelheid aan. Tsjonge wat zeilt ons scheepje! Willen we echt wel verkopen?
Op de terugweg zijn we even Willemstad in gevaren om op een terrasje een drankje te savoureren. Het was gezellig druk in het stadje. Net na vieren voeren we weer en een uurtje later lagen we aan een boeitje vlak bij waar we een paar uur daarvoor weggevaren waren. Een weldadige rust overviel de Zwit en ons. Boeken werden stuk gelezen, een happy hour ingesteld: wij waren (niet) moe maar zeer tevreden.
Er kwam een solo zeilende Belg naar ons toe in zijn dinghy die ons vroeg of we last hadden van zijn generator. Geenszins natuurlijk, als hij maar niet na 10 uur ’s avonds draait, dat vinden we wat minder. Hij was zeer geïnteresseerd in onze windgenerator en Anneke bood hem dan ook onmiddellijk aan tegen een prijs “he couldn’t refuse”.
We krijgen een telefoontje van Wolfram en Anne, collega-zeilers, die we in 2006 in Portugal hebben leren kennen en sinds dien contact mee hebben gehouden. Ze hebben hun Hallberg Rassy in Turkije liggen (Antalya) en gaan morgen naar de makelaar in Bruinisse om de verkoopopdracht te bespreken. Of we elkaar ergens kunnen ontmoeten? Natuurlijk wel!


Maandag, 26 september
’n Heerlijke nachtrust was ons deel, de zonnepanelen leverden stroom en de windgenerator genereerde hetzelfde. Het Webastootje joeg de kou even uit de boot: we beginnen aan een nieuwe dag. Prachtig weer, een beetje meer wind dan gisteren, Bft 4-5, dus werden de zeilen wederom gehesen voor een lekker stukje knallen over het Hollands Diep. De wind liep wat om, zodat we op de terugweg aan de wind moesten varen, maar het ging als de brandweer. Op naar de Volkeraksluis want daar hebben we afgesproken met Wolfram en Anne. We hebben de touwtjes nauwelijks vast, een boterhammetje met een kip/kerry-salade in de knuistjes en er wordt gebeld: we staan bij de scheepsmakelaar bij de sluis. Al knagend liepen we ze tegemoet. “Wir möchten ‘mosselen’ essen” (hun Nederlands is niet hun sterkste kant). Van puur ellende (haha) moesten we dan ook maar mee uit eten. Geanimeerde gesprekken tijdens de maaltijd. Wolfram had wellicht iemand voor onze korte golf zender: stuur me de info maar. Inmiddels wisten we al van hen dat ze een villa in Alanya hebben gekocht. Prompt kregen we een uitnodiging om volgend voorjaar naar hen toe te vliegen voor een vakantietje, geweldig!
Om een uur of vijf waren we terug in de jachthaven en werden attent geholpen door de aanwezige buren met aanleggen. We hebben lekker aan boord geslapen.


Dinsdag, 27 september
’n Geweldige ochtend knuffel van mijn echtgenote: ik ben jarig en dat zal ik weten ook! Maar we hadden nog wat te doen. De buiskap en de kuiptent moesten eraf en naar de zeilmaker van de Werf in Made. Er is een rits tussen buiskap en tent kapot en je weet ‘t: alles wat kapot gaat aan boord wordt onmiddellijk gerepareerd of vervangen. Om half twaalf reden we Dinteloord uit naar Made. Ze begrepen gelijk wat er moest gebeuren en Anneke snuffelde tussen de kledingrekken: oei, dat gaat geld kosten! Niets is minder waar, vrienden, ze scoorde voor mij een prachtig gevoerd vest. Helemaal goed, kost ook geld, maar nu voor mijn garderobe!
Om twee uur waren we thuis, een beetje rommel opruimen in de tuin en we waren klaar voor de komst van Steven, Eline en Nord. Mijn verjaardagscadeau was een COBB en daar kun je op BBQen, bakken, braden, roken, kortom een smikkeltruc. Met z’n vijven heerlijk aan allerlei soorten vis en scampi’s zitten knabbelen.
Dat waren toch wel een paar heerlijke dagen!


Zondag, 2 oktober
Onze vrienden J&E hebben in no time een caravan gekocht en we hebben ‘m gezien, bevoelt, betast, bekeken: goh wat een leuk ding. Het is een Eiffelland 415 van 2001. Aangezien we ook dat soort plannen hebben moeten we ons maar eens gaan oriënteren.
In Zeewolde is een Caravanshow van tweede hansjes. In het kader van “het roer om” leek het ons nuttig om daar eens een kijkje te nemen. Tientallen stonden er, in alle maten, soorten, prijzen, uitvoering: u roept het en het stond er. Ook hier geldt de kunst van het weglaten. Alles boven de zes meter komt niet in aanmerking, alles onder de vier ook niet. Ook aan de prijs hadden we een maximum gesteld. Het gewicht is ook al van belang en wat je auto kan trekken telt ook al mee! De ANWB-stand werd ook bezocht en daar kwamen we weer andere nuttige adviezen tegen. Tandjes, je moet ook overal aan denken. Kip caravans, hoewel we ze heel mooi vinden en ze leuke indelingen hebben, vallen af: ze zijn te laag voor mijn lange lijf. De bedden, een hoofdstuk apart. We zoeken een vast bed: dat altijd moeten ombouwen van een zithoek lijkt ons niks. Wat kom je dan alzo tegen? Een dubbelbed dwars, waarbij diegene die achter ligt over de ander heen moet kruipen als ie eruit moet. Twee enkele bedjes in de lengterichting met een padje ertussen. Slecht voor je huwelijksleven maar wel heel gemakkelijk. Een Frans bed, wa’s dat nou weer? Dat is een dubbelbed waarbij je er wat makkelijker uit komt. We hebben heel veel informatie gezocht en gekregen, nuttige dingen waar we op moeten letten met de aanschaf en wat we zeker niet moeten doen. Na zo’n drie uur rond dreutelen in de blakende warmte togen wij weer airco-auto-waards. Met koppen die omliepen van de indrukken. Nuttig dagje vandaag! Maar eerst nog even de boot verkopen….


Vrijdag, 21 oktober
Toch nog weer aardig wat spullen in de auto die mee naar de boot moesten. Er heeft iemand (Thijs) interesse in o.a. de zender/ontvanger. Maar ook de verschillende losse zaken hadden we alweer thuis en konden, wegens mogelijke interesse, weer mee terug naar de boot. Zo blijf je dus slepen. Eerst naar Made om de gerepareerde buiskap en kuiptent op te halen. Onderweg een bammetje in de auto om tijd te sparen. Eenmaal aan boord was er maar een ding wat onmiddellijk moest gebeuren: de zeilen eraf! Het was mooi rustig en droog weer, dan krijg je ze gemakkelijk naar beneden en nog droog ook. Binnen de kortste keren opgevouwen in de zeilzakken: klus klaar! We hebben nog niets gehoord van Thijs


Zaterdag, 23 oktober
Mijn werkdag die ik nog in moest halen. Veel te veel volk voor veel te weinig klussen. In mijn ogen kan het heel anders. In mijn bomen- en struikensnoeiploeg hadden we eerst zes man, maar we gingen zo hard dat er twee jonge kerels “overgeplaatst” werden naar andere klussen. In onze ploeg zit een man van 72 jaar met hartritmestoornissen en neiging tot hyperventilatie (geloof ik) en die moet dan ook dit somtijds zware werk aanpakken! Logisch dat er niet erg veel uit z’n vingers komt alhoewel hij zich niet liet kennen.
Anneke beult zich inmiddels af in het interieur van onze ZWIT. Het Leger des Heils is er goed mee: zakken vol met kleding die we in de Carieb niet hebben gebruikt (te dik, te zwaar, te donker etc.) gaan de kledingcontainer van het Leger in. Ik ben benieuwd wanneer ik iemand erin zie rondlopen. Er wordt geklopt, geveegd, gezogen, gepoetst en dat alles in het kader van een eventuele verkoop. We hebben het er maar druk mee.
Nog niets gehoord van Thijs.


Zondag, 24 oktober
Vannacht goed geslapen. Voor het naar bedje gaan gisteravond even de elektrische deken aan om de kou uit de dekbedden te halen en vanmorgen eerst de verwarming aan en rap weer terug in de kooi om vervolgens een uurtje later lekker warm op te kunnen staan. Sjouwen en stouwen: de auto zit tot aan het dak vol met allerhande spullen, levensmiddelen en nautische zaken. Pas laat in de middag hebben we de boot op orde: schoon, kastjes leeg, kleding eruit en niet onbelangrijk alle afsluiters dicht en voorzien van anti vries. Ook de motor heeft een beurt gekregen en kan de winter ook door met lekkere schone olie in de carter pan. We wensen de ZWIT een behouden winterslaap en vertrekken naar huis. Altijd een dubieus gevoel! Thijs, wie is dat?