Alweer in Denemarken

Misschien ben je het vergeten, maar je mag ons best een berichtje sturen; dat vinden we erg leuk!

Woensdag, 3 augustus
Het wordt weer een stralende dag, maar met niet al te veel wind. Tussen Träslövsläge en Anholt ligt niets in de weg, alleen vlak bij Anholt, bij de aanloop, wordt het even link. Maar zover zijn we nog niet. Om 09:30 uur waren we klaar om te vertrekken en voeren we Träslövsläge uit. Geen idee hoe de wind buiten zou staan. Het bleek zeer acceptabel, zo’n 15 knopen, maar we moesten wel aan de wind. Het zeilt geweldig en we zitten beiden onder de buiskap om uit de toch frisse wind te blijven. Allengs komt de wind wat gunstiger in en kunnen we de schoten wat vieren. Om half twaalf zien we de eerste stukjes van Anholt en verdwijnt Zweden achter de horizon. Het was een interessante trip langs de westkust van Zweden en we hebben (weer) een boel geleerd en ervaren. Om kwart over twaalf varen we de grens over van Zweden/Denemarken. We moeten even goed opletten bij het kruisen van de shipping lane, maar we kunnen zonder koersafwijking gewoon verder. Om 14:30 uur starten we de motor (die even moeilijk deed) om over de zandbanken en ondieptes te komen. We hadden op de kaarten een soort eilandje gezien waar we omheen moesten om binnen te varen, maar dat bleek slechts een ondiepte te zijn: niets te zien boven water.
In de pilots staat over Anholt: “Einziger, im Sommer oft überfüllter Hafen an der Westseite der landschaftlich reizvollen Insel in Kattegat.”
Maar het wordt nog gekker: “Oft muss mann wegen stärken Andrangs in diesem beliebten Hafen in sogennanter zweiter Reihe liegen; dass heisst: man liegt vor Heckanker and macht den Vorsteven an den Yachten fest, die bereits an der Brücke liegen.”
We hadden ons achteranker klaar om over de reling te zetten, maar we zagen toch aardig wat gaten aan de steigers. Laat er nou ook nog een achterboei vrij zijn! Daaraan een lijn vastgemaakt en naar de steiger getuft. Het is 15:15 uur. Anneke werd door twee jonge meiden geholpen aan de voorkant, terwijl ik de neus van de steiger afhield met de achterlijn. Prima operatie: we liggen!
Wat een haven is dit! Vergelijk het een beetje met Vlieland, geen auto’s, zandstranden, duinen en begroeiing. Helemaal leuk. We zijn weer in Denemarken, de Zweedse vlag ging uit het want en de Deense erin. Vandaag was een heerlijke zeildag en dat is lang geleden dat we zo’n stuk onder vol tuig hebben gezeild! Afgelegd: 30,4 mijl.


Donderdag, 4 augustus
Anholt (DK)
Het weer is van slag, de barometer zakt fors en er staat een hoop wind. Toch vertrekken er een hoop Zweden en Noren; hun vakanties lopen waarschijnlijk ten einde. En om naar het noorden te gaan staat de wind goed.
Maar met het losgooien van verschillende boten hebben we mooie staaltjes gezien van hoe het fout kan gaan. Een klojo had zijn achterlijn belegd op een boei die bij de tegenoverliggende steiger hoort. Daarmee sloot hij iedereen af die eruit wilde. Maar dat wist niet iedereen. Er voer vrolijk een boot tegenaan die net los was gegaan en de wind deed de rest: alles wat helpen kon met afhouden, hielp mee. Aan onze steiger iets soortgelijks: een boot trok z’n achteranker eruit en nam het anker van z’n buurman mee. Alweer feest e n afhouden van boten. En dan sta je te kijken hoe bepaalde figuren zich er onderuit draaien: lijntjes aangeven een niet meer naar omkijken, stootwillen te hoog en een ander het op laten knappen en nog wat van dat soort zaken. Kortom: feest in de haven. Diverse schepen die toch al helemaal scheef lagen vanwege de dwars inkomende wind kozen eieren voor hun geld en liggen nu plat tegen de steiger. Dat schijnt je wel dubbel tarief te kosten! Maar het kan wel, het is al veel minder druk dan gisteren.
Na de lunch op pad om wat van het eiland te zien, hier komen we nooit weer terug. Er is een verharde weg naar het dorpje Anholt en die moesten we maar eens bewandelen. We hebben nauwelijks Deense Kronen en daar houden we niet van. Het werd een stevige trip, duin op en duin af. Door stukken bos, langs akkerland en we zagen een paar verdwaalde schapen. Er zijn wel een paar auto’s en er rijden ook wat brommers, maar dat is het dan ook. Wat er ook veel zijn zijn zeehonden, zo’n 12.000 volgens de laatste telling van 2008. Het dorp Anholt is niet te vergelijken met Oost Vlieland. Hier geen aaneenschakeling van horeca, maar een verzameling losse huisjes, een toeristenbureau (geld gewisseld), een restaurantje en een mini supermarkt, dat is het. Na wat gedronken te hebben aanvaardden we de terugweg weer: 2,5 kilometer in 30 minuten. Anneke wilde even zwemmen, dat kan vlak naast de haven, struikelde 100 meter het water in en toen waren haar knieën nat. Ik liet me geduldig zandstralen op het witte strand. Apart hoor, Anholt.

***’s Avonds***
We hebben nog een mooi stuk varkensvlees in de koelkast, gemarineerd en wel. En hier bij het begin van de steigers staan een partij openbare BBQ’s, dat wil je niet weten. Nog fraaier: op het eind van de middag worden die keurig voorzien van briketten en aangestoken. Op kosten van de baas, ook dat nog. Je neemt je happen en snappen mee en knoeien maar. Rijp en groen loopt door elkaar. Er gaan kilometers worst op, dunne lapjes vlees, halve koeien, varkensbouten, garnalen, moten zalm, bananen in folie: je bedenkt ’t en het ligt te braaien. Naast ons strijkt een stel Duitse jongens neer waarvan er een half Nederlander is en het Nederlands nog perfect beheerst. Gezellig gesprek. Met Denen, Noren en Zweden is het moeilijk contact maken, ze zijn erg op zichzelf. Ons maaltijdje en ons flesje wijn ging er in als Gods woord in een ouderling: perfect dus. Ondertussen rookt het van de wind en hebben we het vermoeden dat we hier morgen ook niet wegkomen.


Vrijdag, 5 augustus
Anholt
Een gigantische plensbui vannacht! Nu hebben we nauwelijks patrijspoorten openstaan in dit barre klimaat, alleen het schuifluik onder de buiskap, maar toch spring je je bedje uit om alles even te controleren. Niets aan de hand dus het bedje maar weer in. Bij het ochtendgloren bleek dat het weer behoorlijk waaide en na bestudering van de weerberichten bleek dat er niets veranderd was ten opzichte van gisteren. Rustig aan dan maar. Er vertrokken toch aardig wat boten, vooral Zweden. Van onze Duitse buurman hoorden we dat de vakanties in Zweden en Noorwegen dit weekend aflopen, vandaar. Zo druk als de haven twee dagen geleden was, zo rustig is het nu. Er liggen hopen boten plat tegen de steigers: het kan ook makkelijk. ’s Middags een wandeling gemaakt naar de radartoren, de heuvel waar die op staat is 39 meter hoog, en van daaruit kon je inderdaad in het oosten een randje Zweden zien en in het westen het vaste land van Denemarken: Jutland. En die kant willen we op. Grenaa staat in de GPS en de directe afstand is 27 mijl. We zijn benieuwd of het morgen gaat lukken! Overigens is onze trouwe Zwit gekrompen met zo’n 42 centimeter, dat komt door de kou en het scheelt hier in het havengeld en da’s ook mooi meegenomen.


Zaterdag, 6 augustus
De haven loopt leeg maar er staat nog steeds een best beetje wind. En uit de verkeerde hoek. Maar om een uur of een zou de wind afnemen en om ongeveer drie uur zou ie naar zuidoost draaien. Reden voor ons om te mikken op vertrektijd 13:00 uur. Maar eerst moest m’n mooie achterankerhaak, die aan een achterboei vast zit en die zit weer onder water, los gemaakt worden. Want om die te kunnen pakken met wegvaren was me een beetje te link. Grijs werd gelanceerd en ik trok me in de richting van een vrije boei ernaast. Daar werd een nieuwe achterlijn dubbel opgelegd, zodat we vanaf de boot de zaak los kunnen gooien als we aan de voorkant los zijn. Het lukte allemaal zonder problemen (en daar lig ik dan een uur over te piekeren hoe ik dat aan moet pakken!). Grijs weer opgetakeld. Er komt een Duits schip aanvaren die om hulp verzoekt met aanleggen aan de hoge wal. Als hij eenmaal ligt zegt hij: “Hebben we elkaar niet al eens eerder gezien?”. Het blijkt dat zij ook in de Carieb hebben rondgezeild!
Ondertussen is de haven van Anholt bijna leeg, wat een verschil met twee dagen geleden. Als gezegd stond er om een uur minder wind maar wel bijna recht op de kop. We hebben in de haven een rif gezet en de rest van het grootzeil gehesen. En dat was het eigenlijk voor deze tocht: strak aan de wind met de motor bij werd 26 mijl overbrugd in vijf uur en een kwartier. Geen wereldprestatie, maar we zijn in Grenaa. De weersvoorspellingen van de aanstaande dagen zien er beroerd uit en dan lig je hier beter dan op Anholt.


Zondag, 7 augustus
Grenaa, Jutland
Gisteravond begon behoorlijk te plenzen en waren we weer heel blij met onze kuiptent. De Duitsers die we in Anholt hebben leren kennen, Christian, Maria en hun twee zoontjes Jacob en Paul, liggen naast ons. Maar vanmorgen waren ze het geklots en de harde zijwind zat en verkasten naar een andere plek. Nu liggen wij als buitenste aan de steiger. We hebben er geen last van. De buren aan de andere kant, een Bavaria 39 uit Willemstad, wordt nu door ons afgedekt. Vlak voor het naar bed gaan trok de wind aan, zoals voorspeld, tot zo’n 25 – 30 knopen. We hebben er lekker om geslapen. Vanmorgen wat rond de jachthaven rond lopen kuieren, het is tevens een recreatiewoningen-project. Het ziet er allemaal leuk uit. De douches ontdekt en de wasruimten, de wasmachines en de droger: prima. Bij een lokaal restaurant zagen we een uithangbord voor take-a-way spare ribs met friet voor DKR 98,-. Dat leek ons wel wat. Tsjonge, ik kreeg me een tas vol met handel mee! We hebben heerlijk aan boord zitten smikkelen. Vanavond komen Maria en Christian bij ons aan boord om wat ervaringen uit te wisselen. Morgen wordt het weer niets met het weer, maar dat wisten we al. Dinsdag zit er een weergaatje dan willen we weg.


Maandag, 8 augustus
Het bleek uit te komen: pokkenweer. Tussen de buien door naar de douches, even het lijf schoonschrapen. Daarna met een volle waszak naar de wasmachines: we konden zo de was inladen. Gelijk maar door naar een supermarkt, we hadden dringend behoefte aan brood en nog een paar essentiële zaken. Terug naar de was en de inhoud verkast naar de droger. We mikten nog steeds op een busrit naar Grenaa (de jachthaven ligt 3,5 km van het centrum). Maar eerst even lunchen. Tijdens de lunch kregen we onverwacht bezoek naast ons van een schip met een ouder Deens echtpaar. Hangen en wurgen om de box in te komen. De vrouw hield een paal in bedwang en hij dook naar binnen. Ook handig, dachten we toen nog, om je vrouw daar te parkeren met een touwtje in haar hand en zelf je snor te drukken. Het bleek anders te zijn: motorpech en ze hadden nog net die ene paal kunnen grijpen terwijl hij probeerde z’n motor weer aan de praat te krijgen. Dat lukte niet en er moest wat anders gebeuren. Zij begrepen mijn Engels niet en ik hun Deens idem. Maar het handen en voeten en hulp van onze andere buurman, lukte het om ze netjes in de box te krijgen. Voorlopig liggen ze goed. Op naar de droger, die moet toch ondertussen wel uitgespeeld zijn. Dat was ook niet geheel het geval, zo zie je maar weer, het werd geen bus naar Grenaa. Paul en Jacob kwamen langs, ze wilden graag onze boot bekijken. Ze waren ook erg geïnteresseerd in onze Cariebse films van dolfijnen. Er hangt weer wat was aan een lijntje en dan moet het weer naar binnen. Het is bar en boos met het weer. Vanavond gaan we naar Maria en Christian voor een retourbezoek en om de plannen voor morgen te bespreken: we moeten alle twee dezelfde kant op en zij hebben veel meer ervaring in deze wateren. Ik ben benieuwd!


Dinsdag, 9 augustus
Mårup op Samsø
Gisteravond na ons bezoek de kachel nog maar even opgestookt. Enneeh, ook nog maar even een handwarmertje (klein broekzakkacheltje) geactiveerd voor onze koude voetjes. Het was vannacht al bladstil en dat was het vanmorgen bij het opstaan ook! Mooie blauwe lucht, boven land zit bewolking. Al even onderweg meenden we toch naast de genua ook het grootzeil maar bij te zetten om zo nog een beetje zeilsnelheid te kunnen maken. En toen gebeurde het: de grootzeilval sloeg boven de zalingen om de radardome heen! En daar kom je pas achter bij het hijsen. We hebben dat een keer eerder gehad en het was een rotklus om dat te klaren. Maar ondertussen toch wijzer geworden had ik een mogelijk oplossing bedacht. Maar dat gaat niet onder het varen. Dus alleen op genua verder en ook dat hield op: te weinig wind. Motorren dus. Het eerste stuk hebben we aardig stroom mee en maken lekker snelheid over de grond. Er komt een pikzwarte lucht aan en we horen een paar donderklappen. Even later komen er heel dikke druppels naar beneden die het zicht tot een paar honderd meter reduceren. En dat bleef zo doorgaan: blauwe lucht, zwarte wolken, regen, geen wind en veel wind. Alles was ons deel. We hadden met Christian en Maria afgesproken naar Mårup op Samsø te gaan dus wij tuften er vrolijk (nou) naar toe.
De aanloop lijkt een beetje lastig vanwege een ondiepte vlak voor de haven, maar we stuurden er feilloos omheen en zo tussen de rode en groene boeitjes de haven in. Het is er erg rustig en we kunnen zelf onze plaats uitzoeken. Lekker langs een steiger: geen gedoe met achteranker of palen waar je een touwtje omheen moet zien te krijgen. Slechts een paar huisjes en wat neringdoenden die denken dat het seizoen al is afgelopen, gesloten dus. Eten genoeg aan boord: spare ribs met tutti frutti en grootmoeders vette frieten (eigen bootrecept): heerlijk. Turkse yoghurt na en de buikjes zijn weer rond. Ondertussen waait het als een gek en hebben we al gezien dat we hier morgen niet wegkomen. Donderdag draait de wind naar oost en dat is prima voor ons. Morgen Mårup maar eens verkennen.


Woensdag, 10 augustus
Mårup
We lagen te schudden in onze bedjes, zo ging het buiten te keer. Eindelijk een goede reden om nog maar een uurtje langer tussen de vette lappen te verblijven. We hadden gisteren al besloten dat het vandaag zondag zou zijn, dus een uitgebreid ontbijt met eitje, sapje, conflakes/crusty en een kopje thee. Daarna op het gemakje een kopje koffie en dan moet er brood gebakken worden, want er is hier niets te koop in dit haventje. Het grootste spektakel was het afvaren van het antieke pontje naar Turø, het aanpalende eilandje. Door de harde wind miste hij op een haar na de motorboot die voor ons ligt! Eenmaal buiten de pieren werden de opvarenden net zo zeegroen als het pontje: wat klapte dat erdoor. Lunchen met vers gebakken brood en daarna moesten we toch wat van de omgeving zien, ergo: de benen strekken. Het plaatsje Mårup ligt op ruim een kilometer afstand en is dus goed te bewandelen. We vinden de glooiende landschappen een lust voor het oog, zeker als er zulke dreigende luchten boven hangen. In het dorpje hebben we ons vergaapt aan de mooie oude vakwerkhuizen, bijna allemaal met stokrozen ervoor. Dat is een Deense hobby begrijpen we ondertussen. Bij Dagli Bruksen hadden ze te koop wat we nodig hebben. Met twee volle rugzakken en een tasje in de hand aanvaardden we weer de terugweg, nu tegen de wind in. We hebben niet minder dan 30 knopen wind gemeten vandaag en de uitschieter was 37 knopen: een dikke Bft 8. Het weerbericht bij het Havnkontor vertelt ons dat morgen de wind 180 graden draait naar oost en een stuk minder wordt. De temperaturen zijn om te huilen: maximaal 16 graden overdag en ’s nachts koelt het af naar, schrik niet, 8 graden. We hebben ons poolkleding maar opgezocht.
Ondertussen jankt de wind onverminderd door het want.


Donderdag, 11 augustus
Fredericia
Het Deens Meteorologisch Instituut (www.dmi.dk) voorspelt het weer niet, ze maken het. Vannacht om 12 uur rookte het nog van de wind uit het westen en vanmorgen stond ie pal oost. En dat was ook de “voorspelling”. Ook dat het de hele dag bewolkt zou zijn en dat het zou regenen.
Om kwart voor tien lieten we Mårup achter ons, gehuld in compleet zeilpak met warmtekleding eronder: het goot van de hemel! EN DAT BLEEF DE HELE TRIP ZO! De regen waaide lekker naar binnen, zodat het in de kajuit ook al een drijfpartij werd. Een handdoek paraat om de handen af te drogen als er op de laptop gekeken moest worden en een theedoek om de brillenglazen droog te poetsen. We balen allebei hartgrondig en we uitten dat ook. Gadverdamme, wat een rot weer. We konden ook nog wat positiefs ontdekken: de stroom liep best mee. Een boterhammetje smeren gaat niet, we krijgen forse Kattegatse golven schuin van achteren. En daar heeft Maatje dan weer een hekel aan en kan zijn koers niet houden. Loopt vervolgens uit het roer en dan slaat de genua bak: lekker. De plaatsnaam Fredericia stond me ergens van bij, maar ik kon het niet plaatsen. We duiken de Kleine Belt in en zoeken ons suf in een desolaat industriegebied naar de ingang van de jachthaven. We vinden ‘m. Het blijkt een grote haven te zijn, maar voor 99% bezet met lokale boten: wij konden geen goed plekje vinden. Uiteindelijk afgemeerd aan de kop van een steiger die dicht bij de ingang ligt. Dat we liggen stemt ons vrolijk totdat er swell binnen begint te lopen…. dan zijn we minder blij. In de pilot staat dat er alle voorzieningen zijn, maar niets blijkt minder waren. We vinden het een grote sof.
De feiten: we meerden af om 15:40 uur. De GPS afstand was 36,2 mijl, reken daar nog 2 mijl bij omdat je niet in een rechte lijn op je doel af kunt varen. Op het log stond 30,7 mijl. Met andere woorden: we hebben een best stuk stroom mee gehad. Nu, om half acht met de twee-in-de-pan achter de kiezen, zakt de wind in en stopt het met regenen.
Wat en koelere dag, gauw vergeten!


Vrijdag,12 augustus
Årøsund
We hebben ons bootje gisteravond heerlijk warm gestookt en alle drijfnatte rommel kunnen drogen. De verwachting voor vandaag is ongeveer hetzelfde als gisteren, dus kun je maar voorbereid zijn. Maar het pakte wat anders uit. Weliswaar zwaar bewolkt, maar er kwam geen regen uit. Direct na het verlaten van de haven werd de genua uitgerold en geholpen door een stuk stroom mee, schoten we lekker op. Er moesten twee bruggen gepasseerd worden van Middelfahrt, een van 40 meter hoog en een van 33 meter. De hoogspanningskabel daarna was 30 meter hoog. Je slingert hier door de Lille Belt en je hebt een boel te zien langs de klant. Dan volgt een breed stuk water met een paar begroeide eilanden en waar je op zoek moet naar een paar boeien die ondieptes markeren. Als je die gevonden hebt, loop je zo de Årøsund aan en vlak vooraan ligt de haven. Resumerend: dit was een klein, lekker tochtje onder goede omstandigheden, we liggen riant aan de kop van een steiger en we gaan vanavond een pizzaatje halen bij Badehotel Årø. Feiten: GPS afstand: 17,6 mijl, gelogd 14,8 mijl.


Zaterdag, 13 augustus
Årøsund - Sønderborg
Gisteravond.
Havenmeester, het internet doet het niet terwijl dat wel in de pilots staat.
Is dat zo? Oh, jammer. Nou het werkt wel.
Dat zal wel, maar bij mij niet. Hij zet een modem uit en aan en meldt: hij doet het. Grrrr!
Vanmorgen was het droog, het was zwaar bewolkt maar de wind zat in de goede hoek. Rap het een maal gereefde grootzeil erop en de genua I ervoor. Het liep geweldig. Het blijkt ondertussen dat het log een 20% te weinig aangeeft en wat wij voor stroom mee hielden zou best het te langzaam lopende log kunnen zijn: slim hoor. Het was eigenlijk een gelopen koersje, oversteken naar het Als Fjord en dan de Als Sund in. Maar ondertussen was het wel allemachtig KOUD, KOUD, KOUD. Vlak voor de Als Sund gaven we het zeilen eraan en startten de motor om de laatste mijlen door de sund te motorren. Onder een hoge brug door (alweer 33 meter) en dan bij Sønderborg nog een klapbrug passeren en het hoekje om naar de jachthaven. Een grote, ditmaal, met alle voorzieningen. Dat internet moeilijk te pakken was ligt deels aan mij en de instellingen van de computer, maar we hebben EINDELIJK INTERNET.
Wat een lekkere zeildag was het vandaag, koud, oke, maar heerlijk gezeild. We meren af in de jachthaven en wat denk je? De zon breekt door en het is op slag warm! Korte broek en T-shirt, niet te geloven. We hebben zo’n 24 mijl gevaren vandaag en liggen op 5 Nm van de Duitse grens.