De Scheren uit

Vrijdag, 29 juli
Anneke is alweer gewend aan haar status van pensionada; dat soort dingen gaat snel. Het weer is lekker en we zijn dan ook om 09:40 uur los uit Lysekil. Een stukje op motor en daarna rollen we de genua uit. We dobberen lekker en langzaam aan komt er meer wind en meer snelheid. Ik blijf het nog steeds een beetje link vinden om met vol tuig tussen de eilandjes en rotsen door te varen, met alleen een genua I op ben je flexibeler. We willen naar Åstol, een klein eilandje met een lange geschiedenis als visserijplaatsje. De route liep door het Grund Sund, langs Gullholmen, door het Mollösund, Krossholmen en door de Kyrkesund. Dan krijg je een stuk open water wat goed betond is. Dan onder Tjörn langs en dan ben je er ook. De ingang ligt aan de oostzijde en dan lig je eigenlijk aan de binnenkant van een soort hoefijzer. Het ziet er beeldschoon uit! Het kost even moeite om een plekje te vinden, maar we komen terecht naast een Deense Hanse 40 voet. Behulpzame mensen en naar later blijkt ook nog gezellig spraakzaam. Om 14:00 uur liggen we vast met alle touwtjes op de plek. We lopen een rondje “hoefijzer” naar de havenmeesteres. We betalen SEK 180,- en krijgen het weerbericht ook nog mee. Voor morgen ziet het er erg lekker uit. We hebben weer ruim 21 mijl meer op het log staan. Het is duidelijk midden in de vakantie van de Scandinaviërs: het is barstens vol. Maar…. zoals een oud gezegde al vermeldt: er gaan veel bootjes in een te kleine haven. Het aantal Noorse boten neemt af, het aantal Bavaria’s ook. We nu veel meer Denen om ons heen.


Zaterdag, 30 juli
We hadden een naturhamn in gedachten, zo’n 22 mijl richting zuid. Lekker voor anker of aan de rots want het weer zou heel stabiel worden met weinig wind. Bij het opstaan waaiden de vouwen ons uit de broeken, eh? Hoe zat dat met het weerbericht? De buurboot van onze Deense buren wilde ertussen uit, hij lag aan de kade, maar de Denen gaven te kennen ook nog een dagje te blijven liggen vanwege het weer. Wij vonden het prima en hielpen samen de binnenste boot eruit te komen. Onze buur-Denen kropen tegen de kant, wij draaiden een rondje on met de neus de andere kant op te komen en knoopten weer vast. Helemaal goed: zon in de kuip en wind van voren. Tot aan de lunch lekker rustig aan en genieten van het gemartel van andere boten om af te meren of om weg te varen. Na de lunch lekker lezen en breien, Anneke wast wat kleine dingen met de hand en om een uur of vier moesten we toch echt een wandelingetje maken. En daar zag Anneke een mogelijkheid om te kunnen zwemmen! Terug naar de boot, zwemspullen aan en weer op pad naar dat plekje. Nou, ik vond natte voeten al koud genoeg, maar Anna plonsde er vrolijk in en riep ook nog dat het lekker was, ja dag! Inmiddels was het al dik over borreltijd aan boord, dus als een speer terug. Tsjonge, wat een lekkere dag, veel zon en een niet te koude wind, we zijn tegenwoordig al tevreden als het boven de 20 graden is. We gaan maar eens een hapje uit de boot eten.


Zondag, 31 juli
Vanmorgen voordat we losgooiden hadden we nog even een leuk gesprek met onze Deens buren. Het blijken Per en Lene Arentorf (ze hebben een bouwbedrijf: www.stylbyg.dk) te zijn en hun vriend Mogens, die een drukkerij heeft. Sympathieke mensen, maar dat wisten we al. Om 10:00 uur voeren we en al na 2 mijl zaten we in een mooie sund dwars door Marstrand, het zeilersparadijs van Zweden. Daarna volgde een kanaaltje boven Klåveron langs wat we 4 weken geleden niet hadden gedurfd: heel smal en heel ondiep! Dan door het Sälö Fjord en ruim om Öckerö heen: we hebben een beetje moeite met de begraafplaats van onze buitenboordmotor! Na nog een stukje zijn we bij Store Rävholmen, het doel voor vandaag. Een mooie grote baai met een lastige invaart: er ligt een lullige rots recht voor de ingang. Zo’n platte, waarvan je geen idee hebt hoe hij onder water verder gaat. We kwamen keurig binnen. Middenin op een mooi plekje het anker erin en we liggen in een keer. Rondom aan de rotsen liggen andere boten en er zijn nog een stuk of vijf ankeraars. Naar mate de tijd verstrijkt taait de een na de ander af: wat gaan we nou krijgen, liggen we hier zo meteen alleen! Nou dat nog net niet. Gedurende de nacht waren we met drie schepen.
We zagen een perfecte actie van een zeilboot die aan de rotsen lag. Hij gooide los van de rotsen, liet z’n schip drijven. Pakt vervolgens zijn ankerolina lijn en belegt ‘m op de boeg van z’n schip, de hele handel zwaait keurig achter zijn anker: klaar. Geweldige actie! Als je het niet snapt leg ik ’t nog wel eens uit!


Maandag, 1 augustus
Om half tien met slechts een kopje koffie achter de kiezen, verkozen wij om weer te verkassen. We moesten tussen Rävholmen en Vrångö door om op de koerslijn te komen die we wilden. Om 10:10 uur zijn we de scheren uit, aan de ene kant jammer, aan de andere kant vaart het ook een stuk relaxter als je niet om de vijf tellen op de kaart hoeft te kijken. Er staat geen wind en het kleine beetje wat er staat zit op de neus. Het dreigt een motordag te worden. Het wordt ook steeds heter, geen verkoeling van de wind, geen schaduw: niets. We varen langs Mönster en even later doen we een poging om te zeilen: grootzeil en genua vol uit. Met nog 18 mijl te gaan en een vaarsnelheid van 2 tot 3 knopen, waren we na een half uur wel genezen. De motor dus maar weer aan. Om 17:00 uur lopen we Träslovläge aan, wat zo’n 5 mijl onder Varberg ligt. Een erg leuk, redelijk nieuw haventje naast een grote visserijhaven. Boxen zijn er niet vrij, alles bezet of een rood bordje. Maar langs de kade vlak voor een restaurant vinden we een riante plek. Gelukkig, we liggen. We zijn het allebei een beetje (veel) zat. Zo’n hele dag op motor is niet onze favoriete sport. We zijn wel 39 mijl verder zuid gekomen vandaag!


Dinsdag, 2 augustus
Tal van klusjes lagen op ons te wachten plus het feit dat er geen aasje wind stond, deed ons besluiten om er nog maar een dagje aan vast te knopen. De was is weer schoon in de kastjes, de motor heeft weer een inspectie- en onderhoudsbeurt gehad en we zijn vanmorgen op zoek geweest naar een levensmiddelenwinkel in de buurt. In de pilot stond dat er een was op een kilometer afstand, maar we hoorden dat er een kleinere dichterbij was. Middels aanwijzingen van autochtonen verdwaalden we schromelijk en keerden op onze schreden terug om het via een andere weg te proberen. Ondertussen wel genietend van de wandeling en de fraaie huizen en tuinen in dit welvarende plaatsje. Na nog maar eens een keer de weg gevraagd te hebben vonden we de ICA supermarkt die we eigenlijk niet in beeld hadden. Maar nu we er toch waren werden de rugzakken weer vrolijk volgestouwd met vers voer. Lunch aan boord. De bimini staat op ondertussen: het is bloedverdunnend heet in de stralende zon. Op de hand hebben we boot even naar de dieselpomp getrokken om vol te tanken. Ook hier werd weer aan onze kredietwaardigheid getwijfeld: bij SEK 500,- sloeg ie af. En we zijn nog niet vol. Weer het pasje erin en maar weer tanken. He he, eindelijk is de missie geslaagd. Zo’n 60 liter voor € 100,-. Je moet wat toch? De boot weer op zijn oude plekje getrokken. Er komt een Zweeds schip aan en die wil achter ons liggen, maar ligt dan net 10 cm voor een rode streek die de tank-zone aangeeft. Wij gaan zover mogelijk naar voren. Hij drukt zijn neus tegen onze dinghy aan en is vertrokken. Dat gaat ‘m niet worden. We sjorren z’n boeg strak tegen de kade zodat hij ons niet meer raakt: ass hole! Er kon nog geen bedankje vanaf toen wij op zijn verzoek naar voren gingen! Goed, hoe was het ook alweer? Niet ergeren, maar slechts verwonderen!