Op naar Koster

Na dagen geen internet te hebben gehad mochten we nu even gebruik maken van de verbinding bij Naturum, waarvoor dank!

Maandag, 11 juli
We hadden een korte trip in gedachten en dat gaf de mogelijkheid om ’s morgens de Vetteberget (Vette-berg) van 74 meter hoog te beklimmen. Het is een enorme rots waar je via een trap het eerste deel beklimt, dan door een rotsspleet sjouwt met gigantische stenen boven je hoofd die daar waarschijnlijk al sinds de laatste ijstijd klem zitten. Daarna loop je via gladde stenen en paaltjes met witte koppen de hele rots over naar de andere kant. Bovenop heb je een geweldig uitzicht over de Skärgård, dat is de verzamelnaam van alle rotsen en rotsjes waar we ondertussen langs gezeild/gevaren zijn. Onderweg bovenop kom je diverse meertjes tegen. De begroeiing heeft zich genesteld in de spleten tussen de rotsen. Aan de andere kant van deze rotspuist loop je door een bos weer terug naar het plaatsje Fjällbacka. De plaatselijke supermarkt had lekker vers brood en nog wat verse zaken. Om half een waren we weer aan boord. De buren hadden ons niet gemist en hadden nog geen plannen. Een snelle lunch en los met de Zwit. Na 5,5 mijl eenvoudig vaarwater bereikten we Grebbestad en dat wilden we ook niet missen. Net zo toeristisch als de vorige twee plaatsjes. Het was vol. Maar er zat een engeltje op onze schouder. Ik draai net een rondje om nog een keer te kijken, steekt er ineens een boot achteruit uit de rij die met z’n neus aan de kade lag. Bingo, die plek is voor ons! We pasten er precies tussen in. Onze linker buurman, een Noor, was zeer hulpvaardig en had alle tijd totdat we stevig vastlagen. Noren zijn veel opener dan Zweden, hebben wij het idee.
Op naar het Hamnkontor om even de overnachting te betalen. ht! En waarom? Heel simpel: het is 11 juli, dan gaan de prijzen altijd omhoog. Tandjes, vonden we Fjällbacka al een rip off, SEK 350,-, hier is het nog gekker. SEK 380,- per nacht = € 42,-!
Naar de Koster Eilanden is het nog een kleine afstand, maar wellicht doen we eerst nog Stromstad aan, wat bijna op de grens Noorwegen/Zweden ligt.


Dinsdag, 12 juli
Op het elektriciteitskastje hing een handgeschreven A4tje met de tekst: “OBS, Hög Musik från Nattklubb”. Dat had een waarschuwing moeten zijn.
We lopen over de planken boulevard en zien een aankondiging van een optreden van een lokale grootheid vanavond. Hij treedt op van 8 tot 11 uur. Wij waren gerustgesteld. En ja hoor, om klokke elf stopte de troubadour zijn niet onaardige gezang en er viel een vreedzame rust over Fjälbacka. Maar dat was van korte duur! De kroeg recht voor ons, Röt Orm barstte vijf minuten later los met niet onaardige muziek, maar wel knetterhard. Zijn we weer in de Caribbean? We zijn toch maar ons bedje ingedoken, Anneke met twee oordoppen in en ik op m’n goeie oor. Om twee uur was de muziek afgelopen maar begon de nazit voor de kroeg: veel gepraat en gelach. Ach ja, het is vakantie.
We hebben de kaarten uitgebreid bestudeerd en zagen een mooi, goed beschut baaitje: Testholmarna. Daar wilden we maar eens gaan kijken. De afstand was niet de moeite waard. De weg ernaar toe ging deels over open water, Skagerak, en deels door smalle geulen. Leuk om rond te kijken. Het barst van de motorboten en daar staat vrijwel altijd een Noorse vlag op. En ze varen hard, heel hard. Wat verder opvalt is dat de lokale Bavaria dealer inmiddels een welgesteld iemand moet zijn: het IJsselmeer telt minder Bavaria’s per vierkante kilometer dan hier! We tuffen het baaitje in en het ziet er beeldschoon uit. Hier en daar een schip aan de rots en een paar ankeraars. Twee Nederlandse boten liggen ook aan de rotsen, hoe bestaat het: tijden geen Nederlanders gezien en nu twee naast elkaar. Ons anker plonst erin op 5 meter diep water en we liggen goed met voldoende zwaairuimte. Anneke gaat ondanks de kwallen nog even zwemmen. En ze vindt het nog lekker ook. Om een uur of tien zien we bij veel boten dat de kuiptent erop gaat en de lucht ziet er ongezond zwart uit. De wind draait 180 graden en we maken ons een beetje zorgen over wat er gaat komen. Het lijkt allemaal mee te vallen en we gaan gewoon het nestje in. ’t Is half twaalf en we kunnen nog alles onderscheiden. Tijdens een plaspauze om kwart over drie zie ik de zon alweer achter de rotsen opkomen!


Woensdag, 13 juli
Dat werd ‘m dan: een rustdag! We liggen hier zo lekker rustig dat we besluiten er een hele dag aan vast te plakken. Was het ’s morgens weer voor een boel boten losgooien en verder, wij bleven lekker achter ons ankertje liggen. De enige activiteit die we op konden brengen (behalve lezen in de zon) was een stukje roeien met Grijs naar een rotseiland in de buurt. Daar moet dan opgeklommen worden, zo gaat dat bij ons. Een mooi uitzicht over het baaitje van Testholmarna. Het enige vervelende is dat het ’s avonds zo snel afkoelt. Twee Deense boten hadden hun BBQ’s op de rotsen geplant en zaten met een stel mensen vrolijk te braaien. De rotsen zijn dan nog warm door de zon. Maar even later kwamen ook daar de fleece dekentjes tevoorschijn. Wat een rust hier. Om half twaalf gingen we naar bed met het licht nog boven de bergen. Een paar uur later staat de zon weer boven de kim: fantastisch. Daarbij was het bijna volle maan.


Donderdag, 14 juli
De zon was er lekker bij vanmorgen maar de wind is gewoon koud. Tegen tienen waren wij klaar om ons anker uit de grond te trekken, ware het niet dat dat onder onze voorbuurman lag. Normaal draai je dan even je schip op motor weg en laat de vertrekker lekker z’n gang gaan. Zo niet deze Noor: hij vroeg ons een kwartiertje te wachten. Heel ongebruikelijk. Hij maakte dus eerst zelf z’n bijboot en schip klaar!
De koers naar de Koster Eilanden was ongeveer 330 graden vanuit onze ankerplek en er lagen maar weinig rotsen en eilandjes in de weg. De wind kwam uit het oosten. Die kombinatie maakte dat we al snel de genua uitrolden en met aanzienlijke snelheid door het water sneden. Een maal tussen de rotsen uit raakte de dieptemeter de kluts kwijt: we varen in de Koster Fjordet en daar is het tot 250 meter diep en dat trekt de dieptemeter niet! Het was maar een mijl of tien dus tegen twaalf uur hadden we de invaart tussen Nord en Syd Koster in beeld: de Koster Sund. Er zijn verschillende haventjes maar een is er maar geschikt voor dieper stekende jachten: Nordkoster-Bopallen. Tsjonge, wat gaat het hier te keer! De ferries naar Strömstad vliegen (nee, ze varen langzaam) ons om de oren. Zoekend naar een geschikt plekje kwam er een ferry achterop en een van voren en dat in het smalste deel van de Koster Sund. Pfft. Er ligt een schip alleen aan de steiger en dat is een vijftig-voets motorjacht. Ik heb het er niet zo op, want je zit tegen een polyester muur aan te kijken, maar er was geen alternatief. We willen zo snel mogelijk de eerste stapjes zetten op het eiland van Nord. Dus als de boot eenmaal ligt: wegwezen. Auto’s zijn hier verboden, tractoren zijn wel toegestaan. En ook driewielbrommertjes met een laadbakje voorop. De bekende ossenbloedrode huisjes domineren hier de omgeving van de haven. De wegen zijn hier eigenlijk paden en ik denk dat je in een dag het hele eiland van voor tot achter bewandeld hebt. Dit gebied, land en zee, is een nationaal park inclusief alle regelgeving. Er komen hier kleine walvissen voor (max. 2,50 meter) en zeehonden. Ze claimen hier de meeste zonuren van Zweden en het heeft een micro klimaat. Er groeien wilde orchideeën en diverse andere unieke soorten. We gaan het allemaal morgen bekijken. We hebben in een winkeltje/kroegje/restaurantje heel leuke fleece vesten zien liggen met het opschrift KOSTER en daaronder 58 54’ 2 N - 11 01’ 2 E. ‘t Ziet er erg leuk uit. Anneke zag ook nog een joggingbroek met opschrift op de pijpen: dit gaat geld kosten!
Dit hier is andere koek dan met vier geankerde bootjes in een baaitje liggen!


Vrijdag, 15 juli
Bij het opstaan bleek dat de weerberichten het bij het juiste eind hadden: regen, motregen, stromende regen, druppeltjes regen. Kortom: erg nat. Gisteren hadden we bij een Natuur Centrum een leuk gesprek met Lovise. Op mijn vraag of er ergens internet te krijgen was zei ze dat ik het bij haar wel mocht proberen. Vanmorgen om elf uur erheen met de laptop in de waterdichte tas. Wat ik ook klooide, ik kreeg geen verbinding. Lovise (spreek uit: Louise) zei: “als jullie vanmiddag terugkomen om een uur of vier, zorg ik dat ik een LAN-kabeltje heb, dan lukt het zeker”. We sjokten maar weer bij Strandkanten binnen voor die leuke sweaters met opdruk. Verkocht dus. De joggingbroek paste van geen kanten: no deal. Ik moest er ook maar een passen, vond Anneke, ze zijn ze lekker warm. Anneke loopt nu in een witte rond en ik in een rode!
Dus om vier uur weer gehuld in zeilkleding naar Lovise en ja hoor: een mooi oranje LAN-kabeltje. Prik erin en contact! De website ge-update en de post binnengehaald. Ik ben weer helemaal gelukkig. Op de vraag of we haar wat schuldig waren zei ze: “Ga maar koffie met koekjes kopen bij Lil, die zit in het galerietje de Sjöblomster”. Dat hebben we dan ook maar gedaan. Gelukkig was het net even droog want ze heeft geen meubilair in haar mini-galerietje. Wat een ontiegelijke koude en natte dag was dit.


Zaterdag, 16 juli
Ja, wat denk je? Alweer de juiste weerberichten. Dat wil zeggen dat we heerlijk zonnig weer hebben en dat de wind 180 graden is gedraaid. Tijd om Nord Koster te gaan exploreren. Vanwege de drijfnatte wegen van gisteren besloten we onze bergschoenen maar aan te trekken. Op zich een goede beslissing maar niet noodzakelijk: de regenplassen waren allemaal weer keurig opgedroogd op de schelpenpaden die hier straten worden genoemd. We hadden een wandelkaart bij de hand en van Lovise hadden we wat tips gekregen over mooie plekken op het eiland. Via een gemarkeerde route (en dan nog in staat zijn om verkeerd te lopen!) kwamen we eerst bij de westkust aan. Enorme gladde rotsen met daartussen een soort strandjes. Een heel stuk door een machtig oud bos met niet al te hoge bomen en altijd aan je rechterhand de vuurtoren van Nord Koster: Koster Fyr. In de laatste ijstijd heeft zich het ijs van deze eilandjes teruggetrokken onder achterlating van enorme velden met keien. Ze hebben geen scherpe kanten, maar rond zijn ze ook niet. Aan de noordkant hebben we een mooi uitzicht op de Koster Fjord richting Oslo Fjord. Aan de oostkant zijn weer wat baaitjes met kniediep water waar mensen aan het poedelen zijn of op rotsen liggen te zonnen/drogen. Het principe van de stokvis, zullen we maar zeggen. Na vers brood te hebben aangeschaft bij de enige lokale grutter togen we weer aan boord. We willen eigenlijk naar Strömstad, maar het is hier wel erg aantrekkelijk nu met dit mooie weer. De verwachting voor morgen is ronduit slecht, vandaar ons oorspronkelijke idee om te verkassen.
Ondertussen kijken we onze ogen uit naar de boten die af en aan varen. De grootste die we tot nu toe hebben gezien is een Jeanneau 57! Maar de 45ers, 50ers en dat soort jongens tuft af en aan. Wat voor boten? 50% heeft er Bavaria op staan, 30% Hanse en die andere 20% wordt verdeeld over heel veel verschillende merken. Opmerkelijk weinig Hallbergs en Najads. Nog gekker: er ligt hier 90% Noorse boten, 5% Zweeds, 1 hele Nederlander, 1 hele Fransoos en net komt een Duitser binnen.
Maar dit is nog wel steeds Zweden!


Zondag, 17 juli
De weersvoorspelling is werkelijk allerberoerdst. Er wordt harde wind voorspeld en bakken regen. Maar om een uur of tien ziet het er nog niet zo slecht uit. We besluiten nu toch naar Strömstad te gaan. ’t Is maar 5 mijl, maar het biedt veel meer bescherming dan met zes boten naast elkaar aan een steiger in Nord Koster te liggen. Weg dus. Onderweg een paar spetters, maar dat mocht geen naam hebben. We zagen in de Södra Hamn van Strömstad een mooi plekje aan de steiger, Krap, maar we frommelden de Zwit erin. Het wordt grijs all over en als een speer gaat de kuiptent er weer op, die hebben we al wat keren gebruikt inmiddels! Het begint te regenen en daarna te gieten. Toch nog even naar het Hamnkontor om te betalen en om de internetcode te pakken te krijgen. Er ligt een ander Nederlands schip hier vlak bij en die heeft ook problemen met internet ondanks het feit dat hij ook de code heeft. We hebben onderweg bij de Fiskaffär wat lekkers gekocht ter compensatie van het pokkenweer.


Maandag, 18 juli
Toen we vanmorgen opstonden miezerde het een beetje. Maar om een uur of tien kon de kuiptent eraf en kwam er een voorzichtig zonnetje door. Anneke had ingeschreven voor een was- en droogmachine, dus dat was de taak van vanmorgen. Tussendoor dronken we een bakje koffie. Bij de havenmeester gevraagd hoe het kwam dat we geen internetverbinding konden krijgen. Hij kwam er ook niet uit. Terug aan boord bij de koffie lukte het me om een zij heel trage verbinding te krijgen. Bij de lunch verse baguette met een heerlijke garnaalsalade in roomsaus met asperge: jammie. Na de lunch toch maar eens Strömstad verkennen. De havens hier liggen afgeladen vol met Noren. Dat snappen we, ’t is hier vlak bij de grens. Maar we snappen nu ook waarom! Ze sjouwen zich een breuk met tassen van de Systembolaget, de Zweedse staatswinkel voor drank! We raken in gesprek met een paar Noren die dat verhaal bevestigden. Je ziet hier een paar verdwaalde Zweedse schepen en een paar Duitse boten, maar voor de rest is het Noors. We vonden ook het winkeltje waar kläder (kleren) met opdruk “Koster” verkocht worden. Verder hebben we de verse voorraden weer aangevuld bij Coop. Benieuwd wat het morgen wordt.