Ander land

We proberen weer positie rapporten bij te houden, met onderstaande link kun je onze laatste positie vinden.
http://www.winlink.org/dotnet/maps/PositionreportsDetail.aspx?callsign=pa3aal


Vrijdag, 17 juni
Het weer, de weerberichten: het is allemaal naadje. Dus het was niet zo moeilijk om te beslissen wat we zouden doen. We boeken een dagje bij. We zijn vanmorgen druk bezig geweest met allerlei klussen aan boord en wat we aan wilden pakken is ook klaar. De dinghy hangt mooi gezekerd achter op de Zwit, omhoog getakeld met twee lijntjes en vastgezet met ook twee lijntjes: kan niet fout gaan. Laat er nou ook nog Jahres Markt zijn in Burg! Dus na de lunch gevieren op pad om dit eens te aanschouwen. Een kermisje uit het jaar 1950 schat ik. De bekende suikerspin, kranenautomaat, draaimolentje, een bak met vliegende balletjes die je met schepnetje moest zien te vangen en het summum: een paardjesbaan, maar dan een ronde. Doorsnee nog geen tien meter en vier kleine paardjes draaiden hun rondjes met kindjes op hun rug. Volgens mij is dat in Nederland al heel lang verboden. Maar de terrasjes nodigden uit en er werd wat geshopt en zo is zo’n middag ook zo weer voorbij. Nog steeds vreemd weer, dan weer felle opklaringen en dan weer een buitje regen. Zoal het nu lijkt gaan we morgen door naar Denemarken, Gedser op het eiland Falster. Maar je weet het maar nooit.


Zaterdag, 18 juni
De wind was niet meer zo hard, dus dat zag er goed uit. Wel lagen we op lagerwal tegen de steiger aan geplet. Ik zat er nog op te studeren hoe ik daar nou uit moest komen, toen Ad de juiste remedie had: achterlijn heel kort op de steiger beleggen, stootwillen ertussen, alle andere lijnen los en dan volgas achteruit slaan met de schroef. Bingo, de neus draaide weg in de goede richting. Op de kreet “nu” het stuur naar bakboord en met gas op de plank tegen de wind in de haven uit. Operatie geslaagd. Een horde speedboten kwam de haven van Burgtiefe uit en zorgde voor het nodige lawaai en golven. Snel het grootzeil erop, het leek erop dat we lekker konden zeilen. Op naar de oostpunt van Fehmarn en met een boog er omheen: ’t is er ondiep. Nadat we dat hadden vrij gevaren konden we op koers naar Gedser. De wind draaide, zoals voorspeld, van oostzuidoost naar zuidzuidwest. Heel ruim bezeild dus. Maar ja, toen was de wind ook op! Jammer, het ging zo lekker. Ik zag bij het aanlopen van de betonde geul voor Gedser, Anneke een beetje wegtrekken en stiller worden. Zes jaar geleden zijn we hier op deze plek in deze geul met een moordklap aan de grond gelopen. Het resultaat was dat Anneke het ziekenhuis in Nykøbing inzeilde en daar behandeld werd voor een zware hersenschudding en gekneusde ribben. Dus ik begreep het wel een beetje!!
Er kwam op hetzelfde moment een pikzwarte lucht op ons afgieren, voor mij een reden om de zeilen er rap af te halen en met het gas op de plank de haven op te zoeken. Lekker tussen de palen afmeren, maar wel met drie behulpzame Duitsers die net aangekomen waren. We liggen. De Ducit Laguna kwam vlak achter ons aan meerde naast ons af, afweer geholpen door dezelfde Duitsers: ze hadden hun zeilpakken toch nog aan. Vandaag 30 mijl gevaren en we liggen dus nu in Gedser, Denemarken.
Wat later: de regen komt met bakken naar beneden en in de verte horen en zien we onweer. De weerberichten voor morgen zien er net zo beroerd uit. Dat wordt uitslapen, lekker ontbijten met aardbeien op een beschuitje, een perfect gekookt eitje en dat soort dingen. De pest hier in Gedser is dat er geen drol te doen is, het is een dorpje van niks en nog een aardig stukje lopen van de haven.


Zondag, 19 juni
Jawel, om kwart voor acht hadden we de marifoon aanstaan om de weerberichten af te luisteren. We wisten het eigenlijk al, maar je zoekt toch altijd zekerheid. We was rot weer en dat zou het ook blijven. We hebben voor de lunch een wandeling gemaakt en zowaar een supermarkt ontdekt. Mooi, kunnen we met €’s betalen en krijgen we Deense Kronen terug. We maakten kennis met onze Duitse buren die ons even € 20,- leenden. Verder is Gedser uitgestorven natuurlijk. Terug aan boord hebben we Ad en Els even geholpen hun boot te verleggen: ze lagen te klotserig en als de wind zou draaien, dan… Wij blijven liggen en liggen prima. Er komt een zwarte lucht aan, bar en boos. De kuiptent in no time erop: ook weer geregeld. We brengen het geleende geld terug en nodigen Jens en Kersten uit voor een sundowner. Zo, en dat werd gezellig! Leuke mensen uit Hamburg. ’t Feit dat je dit nu leest komt door zijn Deense UMTS-stick die het internet verzorgt. Och, je weet het, kennis is macht, maar kennissen zijn machtiger. Over het weer nog even. Ieder weldenkend mens blijft met dit slechte weer netjes liggen, maar er is hier een heen en weer gevaar, dat wil je niet weten. Allemaal huur-Bavaria’s! En als je zo’n schip huurt, dan wil je ook varen. WIJ hebben 32 knopen wind gemeten: laat maar even zitten.


Maandag, 20 juni
Bijna de langste dag van het jaar en het rookt van de wind. Na het weerbericht van 07:45 uur was het duidelijk: dat wordt niets met zeilen vandaag. Het alternatieve plan lag klaar, we zouden met Ad en Els naar Nykøbing gaan met openbaar vervoer. De bus stopt vlak bij de jachthaven en voor twee personen kosten de kaartjes DK 68,- (Ong. € 10,-). Om elf uur stonden we klaar en al rap kwam een geel monster met een charmante chauffeuse de hoek om. Die bracht ons naar het centrum van Nykøbing in ongeveer een half uur. Onderweg genieten van het zacht glooiende landschap van Falster. Nykøbing heeft niet zoveel te bieden maar we hadden al snel een leuk eettentje gespot boven een bagery (bakkerij) die lekkere broodjes serveerde. Op het balkonnetje zaten we lekker te smikkelen van diverse visgerechten. Daarna zijn we (dat kunnen we niet laten) naar de lokale jachthaven gewandeld en daar werden we niet echt vrolijk van. ’t Is in de wind nog steeds erg koud. Kom, we gaan terug naar de bus en we vermaken ons wel aan boord. Uitgestapt in Gedser en naar de plaatselijke supermarkt voor wat verse spullen. Aan boord een drankje genuttigd met Els en Ad en de weerberichten afgeluisterd. Het wordt morgen ZW Bft 4 en dat is een windsterkte die prima is. Wel hebben we de wind bijna recht van achteren, maar dat zien we dan wel weer. Eerst maar eens een hapje eten.


Dinsdag, 21 juni
De langste dag van het jaar!
Eindelijk verlost van Gedser. We hebben ons niet verveeld, maar we willen gewoon weg, verderop kijken. Het weer is wat er werd voorspeld: W-ZW maar iets minder dan Bft 4. Het maakte ons niets uit, de richting was goed en het was lekker weer. Om 10:25 uur, er waren al massa’s boten vertrokken, gooiden we los en voeren door het bekende geultje bij Gedser weg. Het zeilde heerlijk! De wind recht van achteren wil bij ons zeggen: de genua uitgeboomd en het grootzeil op de bulletalie. Er lagen geen moeilijkheden voor ons dus het leven op ons scheepje was zeer relaxed. Een beetje rondkijken, een bammetje eten, een kopje thee… geweldig. De Ducit Laguna was een half uur voor ons vertrokken en we zagen ze in de verte. Daar konden we mooi achteraan varen. Onze bootsnelheden schelen elkaar niet veel, maar vlak voor Klintholm hadden we ze toch te pakken. En dat maakt mij zeer gelukkig. Van alle kanten kwamen boten binnenstromen in het haventje, de meeste daarvan zijn huur-Bavaria’s, onvoorstelbaar. Gas geven bestaat uit hard vooruit of hard achteruit, een tussenweg is er niet. We hebben ze wat blunders zien maken. Wij vonden een mooi plekje met de wind half, er was geen andere mogelijkheid. Het afmeren ging perfect. Iedereen helpt iedereen als je tussen de palen moet afmeren en dat overkwam ons ook. Anneke was in staat om een dubbele lijn over een achterpaal te gooien op vijf meter afstand: de kanjer! Ad en Els hadden ons uitgenodigd om bij hen te komen Cobben. Eh? Een Cobb is een soort kooktoestel wat je gewoon op tafel kunt zetten, dus ook in de kuip en dan maar bakken en braaien. Geweldig lekker, hartstikke gezond en je kunt er van alles op kwijt. Vlees, vis, groente: je roept het maar. Alweer gezellig! Resumerend: wat een geweldige zeildag (34 mijl in zes uur en vijftig minuten).


Woensdag, 22 juni
Het Cobben was een succes, heerlijke stukjes vis en allerlei groenten op de plaat onder de deksel en smullen maar. Vanmorgen hebben we roerend afscheid genomen van Els en Ad: ze blijven een dagje want ze kennen Klintholm nog helemaal niet. Ze gooiden ons om kwart over tien los en al in de haven hadden we het grootzeil omhoog. Klintholm ligt op lagerwal dus zodra je de havenhoofden uit bent krijg je een paar kledders water over je heen. Even vrijvaren van de visnetten die hier overal langs de kust staan en dan vlak onder Møns Klint door. Dat blijft een fantastisch gezicht, die hoge krijtrotsen. Het plan was naar Rødvik te gaan, maar het liep zo lekker, dat we dat plan bijstelden en Dragør in de GPS zetten. Maar daar waren we al gauw van genezen: eenmaal uit de windschaduw van Møn poeierde de wind vol in de zeilen en ook nog recht van achteren. Het werd dus toch Rødvik, een afstand van 25 mijl. Het laatste stuk zeilden we alleen op grootzeil, het ging hard genoeg. Al om half drie hadden we na wat gezoek, een prima plekje in de niet op passanten ingerichte haven. Tegen een kade met water en stroom in de buurt. We hebben even een aardige wandeling gemaakt en kwamen een grote stapel hout tegen. Het is morgen Sankt Hans en dan wordt de langste dag gevierd met enorme vuren op het strand. We hebben niet het idee dat we daarbij moeten zijn dus kunnen we gewoon morgen verder. Even een klein abonnementje gekocht voor internet en met Bart geskypt. Die is vandaag weer voor een examen BOA geslaagd. De maaltijd is achter de kiesjes, de lucht wordt zwart en Pluvius gooit met bakken water. Tijd voor koffie.


Donderdag, 23 juni
De dag van “Sankt Hans”.
Het heeft vannacht gegoten van de regen! De wind heeft er ook zin in dus ik eigenlijk niet. Zwarte wolken, overtrekkende regenbuien en soms felle zonneschijn. We hadden in de stuurboordachterkajuit een vochtplek op het kussen ontdekt. Anneke had er een stuk plastic opgelegd met een dweiltje er overheen. En dat was dus allemaal drijfnat. Ik had al eens achterin gekeken waar dat vandaan kon komen, maar zag nergens sporen die ergens naar toe leiden. Vanmorgen was het gauw duidelijk: ik haalde een plaatje aan de bovenkant van de kooi af en daar droop het water af. Toen had ik zicht op wat er daarboven mis was: het nieuw gemonteerde kompas was de oorzaak! Hij sloot niet helemaal goed aan op de stuurstand dus kon het regenwater lekker naar beneden druipen. Als je eenmaal het probleem hebt gesignaleerd is de oplossing nabij. Rond het kompas afgekit met siliconenkit: klaar, denk ik. Het kussen naar buiten om te drogen, maar eerst de kuiptent erop, het ziet veel te zwart in de lucht om hem buiten te kunnen drogen. Voor de lunch op zoek gegaan naar een supermarkt voor wat vers spul, wat is het hier duur, onvoorstelbaar! We blijven een dagje liggen en wellicht nog wel een, het weer is van slag. Zoveel schepen als er gisteren vertrokken uit Klintholm, zo weinig activiteit is er nu op het water. Iedereen kijkt kennelijk de kat even uit de boom. ’s Avonds zijn we naar HET spektakel van Rødvig geweest: Sankt Hans en dat is het in de fik steken van een berg takken en hout, met daar bovenop een pop. Aangezien het hard waaide, brandde het als een fakkel en de pop (heks?) had duidelijk synthetische kleertjes aan want met een whoosss waren ze vertrokken. Vlak bij onze ligplaats is een barretje en daar was life muziek, maar dat was het aanhoren niet waard.


Vrijdag, 24 juni
Vanmorgen liepen er aardig wat schepen de haven uit. Wij hadden even een paar andere zaken te regelen. De achterkooi kunnen we weer gaan inrichten want de matras is droog en het gedemonteerde plaatje zit er weer in. Anneke wilde een was wegwerken en er is een wasmachine, dus dat ook maar geregeld. Ook de voorpiek had een opknapbeurt nodig. Ons plekje ligt wel lekker, overal vlakbij, maar om er weg te komen is een uitdaging. Dus die gingen we maar eens aan. Met een spring op de boeg en de motor zachtjes vooruit, stootwillen aan de boeg, draaide de Zwit zich er keurig uit. We hadden al een box gespot die waarschijnlijk breed genoeg was en dat bleek ook zo te zijn. Bingo, we liggen goed en makkelijk om eruit te komen. Lunch aan boord met tosti’s. Vanaf dat moment kwamen de eerste schepen weer binnenzetten. En wat denk je? Daar komt ook de Ducit Laguna en daar hadden we nog een mooi plekje voor in gedachten. Ze liggen net achter ons. Even er naar toe om gedag te zeggen en daarna togen wij op pad voor een wandeling naar Stevn’s Klint. Een leuk pad langs de kliffen met een mooi uitzicht op Møn. We belandden bij een kalkafgraving, totaal ontmanteld, maar de gebouwen stonden er nog wel. Een opslagplaats van 3000 vierkante meter bij voorbeeld. De zelfde weg weer terug en Ad en Els uitgenodigd op de garnaaltjes met knoflook en rode peper in gloeiend hete olijfolie. Gezellig. Waaien doet het nog steeds fors.